Το περιοδικό Ο Αναγνώστης ζήτησε από περίπου 100 συγγραφείς όλων των ειδών (παιδικού, πεζογραφικού, αστυνομικού, δοκιμιακού, μεταφρασμένου, ποιητικού βιβλίου κτλ), πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους, κριτικούς λογοτεχνίας και καλλιτέχνες άλλων πεδίων (μουσικοί, σκηνοθέτες κ.ά) να μιλήσουν για τρία βιβλία που διάβασαν μέσα στην καραντίνα. Οι δικές μου αναγνωστικές επιλογές ήταν οι εξής:

Τρία πολύ διαφορετικά μεταξύ τους μυθιστορήματα -δύο σύγχρονα κι ένα κλασικό, τα δύο της πρόσφατης εκδοτικής παραγωγής, το ένα λίγο παλιότερο- ξεχώρισα από τα διαβάσματα της δεύτερης καραντίνας: Ντάνιελ Κέλμαν, Η μέτρηση του κόσμου (μτφρ. Κώστας Κοσμάς, Εκδόσεις Καστανιώτη 2007): Η γνωριμία με δυο παράλληλους κι εκ διαμέτρου αντίθετους βίους, του Καρλ Φρίντριχ Γκάους και του Αλεξάντερ φον Χούμπολτ, μέσα από μια γοητευτική αφήγηση που βρίθει υπονομευτικής διάθεσης και υποδόριου χιούμορ – αλήθεια, ποιος είπε ότι οι παράλληλες ευθείες κάποτε δεν τέμνονται; Γκεόργκι Γκοσποντίνοφ, Περί φυσικής της μελαγχολίας (μτφρ. Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, Εκδόσεις Ίκαρος 2018): Ένα μυθιστόρημα-χρονοκάψουλα, στο οποίο ο Γκοσποντίνοφ, μέσα από μια ευρηματική αξιοποίηση του μύθου, αναζητά διέξοδο από τον λαβύρινθο του παρελθόντος και χτίζει μια πραγματεία πάνω στη ζωή, στον θάνατο, στη μνήμη και, τελικά, στην ίδια τη διαδικασία της αφήγησης. Τσαρλς Ντίκενς, Ιστορία δύο Πόλεων (μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος, Εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα 2020): Η προσωπική μοίρα έρμαιο της Ιστορίας στο Παρίσι της εποχής της Τρομοκρατίας, κι ένα παιχνίδι στημένο έτσι από τον μέγα αφηγητή ώστε η εικόνα του πλεκτού του στο τέλος να ανατρέπει κάθε αναγνωστική προσδοκία. Βουτιά στην καθαρόαιμη αφήγηση με πλοηγό το ενδιαφέρον επίμετρο του Τσέστερτον.

Όλες οι απαντήσεις στον παρακάτω σύνδεσμο:

Τα Βιβλία της Καραντίνας- Τι διαβάσανε 100 συγγραφείς, δημοσιογράφοι και άλλοι.