Και το όνομα αυτού “Πεϊνιρλί”. Αυτός είναι ο τίτλος της ιστορίας με την οποία συμμετέχω στις “Καλύτερες ιστορίες με σκύλους και γάτες”, που συγκέντρωσε ο Κυριάκος Αθανασιάδης και κυκλοφορούν σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Ζώων, από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος. Το “Πεϊνιρλί” δε θα είχε γραφτεί ποτέ χωρίς τη διασκεδαστική μανία των παιδιών μου να βαφτίζουν σε dt και με τα πιο παλαβά κι ευφάνταστα ονόματα κάθε γατί που βρίσκεται στον δρόμο τους – στη γειτονιά, στο χωριό, στις διακοπές, παντού. Αλλά κι αν δεν είχα ακούσει την ιστορία του Ιάκωβου για τον Τίτο. Αν δεν είχε βρεθεί στον δρόμο μας -ή καλύτερα στην αυλή μας στο χωριό- πριν από δυο καλοκαίρια η Μπανάνα. Αν δεν υπήρχαν τα δεκάδες γατιά που περιφέρονταν σ’ αυτή την ίδια αυλή στα παιδικά μου χρόνια κι η γιαγιά μου, που από τη μια τούς γκρίνιαζε κι από την άλλη φρόντιζε να μην τους λείψει ποτέ το φαγητό με τη γνωστή δωρική της τρυφερότητα. Και, φυσικά, αν ο Κυριάκος δε μου είχε προτείνει να συμμετάσχω στην όμορφη παρέα συγγραφέων που φιλοξενούνται με κείμενά τους σε αυτό τον τόμο. Ευγνώμων σε όλους – όπως και στις Εκδόσεις Παπαδόπουλος για τη φροντίδα και τη φιλοξενία.